Van boot naar camper (13)

Vervolg deel 12.

De volgende morgen toen de lucht weer geklaard was en Dirk zijn uiterste best deed om te kijken of hij goed kon maken wat hij de vorige dag verpest had en ik hem op het traceerproject van hem gewezen had dat het allemaal onzin is en zijn we weer gewoon verder gegaan met vakantie te vieren en Dirk vroeg, zullen we vanmiddag gaan zwemmen in de zee ?? Adrie zei nee, geen zin en wij dachten ja we moeten alles een keer gedaan hebben in ons leven dus, wij zeiden ja hoor we gaan mee maar ik wist wel dat het een sport zou worden want, Dini kan er niet tegen dat ze zand tussen de tenen voelt maar we gaan het zien.

We moesten nog een heel stuk lopen want, wij moesten van de aller linkse camper op de foto lopen tot het trapje vooraan op de foto maar goed, het was mooi weer en 27 graden en ja toen kwam het, jemig zegt Dini, ja nu moet ik door dat k** zand lopen, kan je me niet dragen, ik zeg nee ga maar lekker zelf lopen ha ha ha maar goed dat ging vrij vlot door dat rulle zand en zo lekker heet aan je voeten maar eenmaal in het water, was het een fijne verkoeling maar dan die golven, dat vind in dan maar helemaal niks en ik was op m’n slippers de zee in gegaan en daar was ik er al 1 kwijt en ik rond me heen kijken maar ik zag hem niet meer, gewoon zo’n plastieken hoor, niks bijzonders maar goed nog even poedelen.

Dirk was naar een boei aan het zwemmen die verderop in het water lag dus die was nog even zoet maar wij besloten om het water uit te gaan en wat te gaan drinken bij de camper en we liepen het water uit en wat ligt daar op het strand? mijn slipper ha ha die was gewoon door de golven op het strand gegooid natuurlijk maar goed ik was blij dat ik hem weer had, loopt wat gemakkelijker als je recht loopt ha ha. Dini moest door het zand heen richting de trap lopen want die had haar slippers daar laten staan en dan dat zand tussen haar tenen, je had haar gezicht moeten zien ha ha ha. Gelukkig stond er een douche bij de trap dus dat maakte weer veel goed.

Bij de camper aangekomen had zus al een kan met koffie gezet en vroeg of we een bakkie wilden, wat wij natuurlijk niet af sloegen dat begrijp je wel ik zeg, ik ga straks een stukje fietsen op m’n E-bike en de dames zeiden, moet je zeker doen we zien je wel weer verschijnen en ik heb de fiets gepakt en hup eerst de stad in maar dat had ik al meerdere keren gezien dus, ik een straat in gereden en in het begin ging het wel maar het werd steeds steiler en ik denk ja ik zie wel waar ik kom, zo lang de benen het volhouden ging ik naar boven maar wat denk je, zie ik ineens een bordje Lioret de Mar en ik denk ja maar dat is wel heel ver voor een fietser met een E-Bike en ik was boven aan een topje van een berg en ik denk ja ik kan een andere weg nemen maar ik weet het daar ook niet dus besloot ik maar om dezelfde weg terug te nemen.

Zo gezegd zo gedaan maar waar Wimpie geen rekening mee gehouden had, als je steil naar boven gaat, je met een kolere gang naar beneden gaat zullen we maar zeggen en dat gebeurde ook met een bloedgang bergaf en de remmen weigerden dienst althans je kon het gewoon niet aan remmen en er kwamen kruisingen met auto’s van links en rechts en ja die van rechts hebben voorrang natuurlijk dus ik remmen zo hard ik kon maar ik ging maar weinig harder en gekloot mijn de stront liep zowat uit m’n broek van angst want dit zag ik nog verkeerd aflopen natuurlijk ik zal niet veel zeggen maar dart metertje voor op m’n fiets gaf 62 kilometer per uur aan en de fiets trilde helemaal, onbalans denk ik, de afdaling duurde maar een minuut of zeven maar jemig, wat was ik blij dat ik onderaan aangekomen was en dit zonder kleerscheuren natuurlijk een kleine tien minuten later was ik weer op de camping het zweet kwam overal vandaan en geloof mij, dit was echt angstzweet en de remblokjes daar zat bijna geen rubber meer op alles weggesleten dus, dan weet je wel hoe hard ik heb geremd. En toen dacht ik,
“beetje erg dom Wim”.

Tijdens een glas water en het verhaal verteld te hebben kwam ik weer een beetje tot rust en ik heb even bloed geprikt voor de suiker en je gelooft het misschien niet maar door de stress en de spanning was mijn bloedsuiker op dat moment 19,4 en dat is natuurlijk veel te hoog dus, maar weer een shot insuline erbij gedaan en dan komt het allemaal weer goed.

Eind van de middag besloten we om Friet te halen en ik wist wel waar want ik had een Hollandse friettent gezien aan de hoofdweg en daar ben ik dan ook heen gefietst want ja wij waren de enige die fietsen bij zich hadden omdat, Dirk had gezegd, we nemen geen fietsen mee omdat we toch niet kunnen fietsen alles te steil en dan laat je de fietsen maar thuis, ja ook een optie maar ik ging naar de friettent (friet van Piet) en ja gelukkig spraken ze ook Nederlands en de baas vertelde in een kort gesprek, dat ze er al 23 jaar waren daar en dat hij zelf ook in Blanes woonde maar een maand per jaar naar Nederland gaat om familie en zo te bezoeken, de bestelling was al vlug klaar en ik zei goeiendag en stapte ik weer op de fiets weer terug naar de campers waar we overigens heerlijk gegeten hebben want echt waar het waas precies of je het in Nederland had besteld bij een friet zaak, dat is genieten.

In de avond hebben we een poosje gezellig zitten kaarten met z’n vieren maar op een gegeven moment zegt Dirk, we krijgen onweer, ik ga de luifel indraaien en weg was hij maar ik had ook de luifel uitstaan met 2 zijwanden eraan en daar ik nog niet zo veel ervaring had zat ik te dubben, zal ik heb ook afbreken en indraaien of wat zal ik doen, ik besloot om het te laten staan zoals het stond en af te wachten wat het ging worden en de dames zaten bij ons in de camper maar Dirk was nergens meer te bekennen en wij maar denken, als dat ding is ingedraaid, komt hij toch wel terug maar nee, ik denk hij moet maar zien.

Een groot uur later komt hij de camper weer in en Adrie vroeg waar blijf je nou zo lang en hij draalde een beetje en dat hij in de rondte aan het kijken was en zo en een stukje had gelopen maar hij vond het ondervragen maar niks en werd pissig dus, weer woorden en ruzie en hij stond op en ging weg, Adrie zegt laat maar, doet hij wel vaker, fijn hoor ook voor ons zo pop vakantie en m’n broer had me gewaarschuwd, weet waar je aan begint nou, dat weet ik nu ha ha ha. Het was half 12 en Adrie ging naar hun camper en wij naar ons bedje weer een dag voorbij.

de volgende dag was er markt op de boulevard en we hadden afgesproken dat we er heen zouden gaan en dat deden we ook en het was echt heel gezellig gelukkig en we hebben een terrasje gepakt en wat gedronken en gegeten en de sfeer was super, eindelijk vakantie dacht ik nog ha ha. In de avond zijn we de stad ingegaan om toch wat voor mijn zoons mee te nemen en dat deden we dan ook, allebei een shirt de ene van Reaal Madrid en de andere van Barcelona.
Na een heerlijk ijsje gegeten te hebben zijn we richting de camper gelopen en het was inmiddels half elf eer we bij de camper waren en na nog een poosje buiten onder de luifel gezeten te hebben zijn we naar ons mandje gegaan, waren alle dagen maar zo dacht ik nog, welterusten op naar de volgende dag.

De volgende dag zijn we rond de camper gebleven en in de middag zegt Dini, zullen we gaan zwemmen in het zwembad op de camping en daar was ik en Dirk wel voor te porren alleen Adrie had er niet veel zin in en die bleef dan ook bij de camper en heeft zitten breien, ieder zijn ding denk ik dan maar. Het was heerlijk in het zwembad, niet zo heel druk maar goed te doen maar na een klein uurtje waren we dat ook weer zat en zijn we weer terug gegaan en Adrie was eten aan het maken en zei, ik heb geen tomaten en ik zeg oké, ik rij op de fiets even naar de supermarkt en dat was even een stukje fietsen maar ik dacht, dan zie ik nog wat en heb ik gelijk wat te doen en een drie kwartier later was ik weer terug met tomaten, ovale tomaten maar dat zal hier wel zo horen dacht ik. Na het lekkere eten wat Adrie gemaakt had hebben we een lekker bakkie gedronken en toen een borreltje en ja het was zo laat want, de volgende dag moesten we weer richting Nederland en gingen route nationaal omhoog, zie je nog wat.

De volgende morgen ingepakt en uitgecheckt en om 9 uur op pad richting het noorden en de reis verliep vlotjes maar bij Nimes zijn we op een parkeerplaats gaan staan bij een warenhuis en zijn daar naar binnengegaan om wat inkopen te doen zoals brood en beleg en zo en we waren met een kwartier weer buiten en ik kijk richting de campers en zeg ik, wat staat die camper van mij scheef zeg en we liepen die kant op en ja hoor platte band, heb ik weer shit dacht ik dus maar weer de ANWB bellen en die was er vrij snel, binnen 10 minuten en die man kwam met een oprij wagen maar dat was niet nodig en heeft hij het wiel verwisselt en zei dat ik hem moest volgen en dat deed ik en hij reed voor en bracht ons naar een soort van Quick fit daar in Frankrijk en ik de zaken met de monteur afgehandeld zodat die weg kon.

Toen de ANWB weg was, ben ik naar binnen gegaan voor een nieuwe band te vragen maar nee niks Engels en geen duist, alleen Frans dus, ik werd er een beetje doodziek van maar goed dan maar weer naar de ANWB Nederland gebeld en gevraagd of hij die man in het Frans wilde uitleggen dat er een nieuwe band om moest en dat heeft hij gelukkig gedaan en nu maar wachten tot er een nieuwe band om de velg gemaakt zou worden. Het duurde maar en ik werd wel ongeduldig maar op een gegeven moment komt die man om een uur of 1 zeggen, dat we de campers op de straat moesten zetten en dat ze eerst gingen eten en het wiel met de kapotte band gaf hij en wees dat ik die in de camper moest leggen dus, dat maar gedaan en weer afwachten. De poort werd dichtgetrokken en ik denk nou die komen straks terug maar nee helemaal niet ze kwamen niet terug, het was zaterdagmiddag en de boel was gesloten en ze lieten ons zo staan. Sorry dat ik het zegt maar ik vind Frankrijk een prachtig land, alleen jammer dat er Fransen wonen.

we kwamen daar natuurlijk pas achter nadat we anderhalf uur hadden staan wachten en er geen actie meer kwam dus, dan maar weer de ANWB Bellen en die zegt ja voor ik een band daar ter plaatse heb is het maandag dus, lijkt het mij beter om rustig door te rijden en hopen dat de band heel blijft en dan maandag maar weer kijken wat er zou kunnen gebeuren. Na een paar knopen gelaten te hebben, zijn we inderdaad maar weer doorgereden richting het noorden en hebben we maar overnacht net boven Lyon op camping camping Lyon of een andere naam camping Rhône en het was geen verkeerde plek hoor maar het was voor 1 nachtje dus, op tijd naar bed en de volgende morgen weer op tijd op om ongeveer half 10 weer te vertrekken en we besloten richting Gerardmer in de Vogezen te gaan omdat dit voor ons redelijk bekend terrein was omdat we daar al meerdere keren geweest waren.

Rustig aan over route nationaal gereden en daar hebben ze zeker de rotondes uitgevonden dus afremmen rotonde dan weer gas geven, net op snelheid dan weer afremmen,een dorpje eerst 70 km en dan terug naar 50 km per uur , dorpje door op naar de 80 maar net op gang en dan weer een rotonde dus weer naar 70 km en zo verder en verder. Maar goed , toch met de gedachte van, als ik maar geen lekke band krijgt doorgereden naar Gerardmer naar camping Le pre vert aan het meer. Inschrijven en plek zoeken of was het nu andersom, ja daar eerst plek zoeken en dan inschrijven en betalen dus, zo gezegd zo gedaan, we stonden niet helemaal aan het water maar wel dichtbij en hebben alles weer installeert en hebben we eerst een bakkie gedronken het was ong half 5 dus hadden we wel verdiend.

Ongeveer een uur later lopen er een man en een vrouw te zoeken naar een plek en die hebben wat gevonden en gingen zich inschrijven maar er kwam ook een fransman aanrijden met een camper en die zette hem precies op die plaats die de 2 mensen hadden uitgezocht en wilde de boel uitpakken, kort erna kwamen de mensen met hun camper en die stonden raar te kijken dat er plots iemand anders op hun plek stond en die gingen er naar toe. Wij zagen dit allemaal gebeuren vanuit onze luie stoel en dat ging er even hard aan toe maar de fransman wilde niet wikken of wegen en wilde niet verplaatsen en dan wordt ik kribbig en ik stond op en ging er naartoe en hoorde aan wat er loos was en toen ik de kant koos van de 2 mensen en daar nog even een grote bek opendeed, verkoos die lapzwans toch te verkassen en de man en vrouw blij dat ze toch op hun verworven plekje konden staan.

Later toen de man en de vrouw alles hadden geïnstalleerd, kwamen ze me bedanken en het bleken Deense mensen te zijn, die redelijk tot goed Engels Spraken ze stelden zich voor als Kjell en Elizabeth en raar maar waar, we hebben er tot op heden nog contact mee.
Zwager Dirk kan er niet zo goed tegen als ik weer een babbel maakt met een persoon uit het buitenland wat een hork is het toch ook, net of hij en ander niet zijn plezier gunt, ik weet niet wat het is maar goed.

De volgende morgen ben ik op de fiets gaan zoeken naar een garage in het stadje Gerardmer en had er snel 1 gevonden en ik zo goed en kwaad het kon uitgelegd dat ik het wiel moest gaan halen en dat zij dan wel even zouden ijken of ze het konten maken met een paraplu zei hij maar goed, ik ben terug gefietst naar de camping en heb de camper ingepakt en zei tegen Dini, blijf jij maar even hier hoor ik ben met een uur weer terug dus, ik op m’n gemak die kant op en heb de band aan hun gegeven en de baas zei gelijk tegen een monteur iets van joh ga jij deze domme Hollander eens even helpen ha ha, denk ik hoor, ik versta toch geen Frans.
De monteur haalde de band eraf en bekeek deze aan de binnenzijde en ja hoor en zit een klein spijkertje in en hij brabbelde wat en begon het spijkertje eruit te peuteren waarna hij een soort van inderdaad parapluutje pakt en deze vanuit de binnenkant van band naar buiten trekt met wat lijm ertussen en hup band erop en klaar is Kees. Nu nog even afrekenen a 21 euro en ik kon weer gaan met 5 hele banden.

We zijn nog een paar dagen daar op de camping gebleven en 3 dagen later weer richting huis gereden maar onderweg ging het niet helemaal goed met de camper van zus en zwager, de multiriem was gebroken, geen stuurbekrachtiging en geen airco en ook geen of te weinig motorkoeling maar goed de camper aan de kant gezet in een dorpje en Dini en ik een garage opgezocht en een monteur meegekregen om te zien wat ze konden doen maar wat doet zwager die vind het leuk om z’n eigen monteur te bellen en die zei dat hij wel door kon rijden maar wel de temp in de gaten houden maar goed toch maar naar een garage in maar hij trof het slecht, het was in Luxemburg en hij had België willen halen maar dat lukte niet maar al met al moest hij daar 3 dagen wachten eer hij geholpen werd en wij waren al doorgereden nar huis en dit op verzoek van hun afijn, Adrie wilde daar ook niet meer blijven omdat hij achter een hek stond, eigenlijk een heel stuk bij de bewoonde wereld vandaan en ja zus had daar ook niks dus is hun zoon Leroy zijn moeder op wezen halen en dirk kon daar blijven om de camper te laten repareren maar goed dacht ik, dan kan hij ook zijn zwarte geld kwijt ha ha maar goed 4 dagen later was hij ook weer thuis en was dit het einde van een vakantie waar ik het eigenlijk niet meer over wil hebben, maar ja ” 1 fout is nog een 9″ zei mijn schoolmeester vroeger altijd.

op naar de volgende.